Bazen behin baso trinko eta mendi ikusgarriz inguratutako herri txiki bat. Herri horretan, udako bakoitzetan, haurrentzako kanpamentu bat antolatzen zen, non magia eta pozak nagusitzen ziren. Antolatzaileak, jakitun eta maitasunez beteak, bazekiten haurrak zoriontsu izateko, kanpamentuak elementu berezi batzuk izan behar zituela.
-
Leku seguru eta atsegina:
Kanpamentua basoaren argi batean zegoen, zuhaitzez inguratuta, haurrak besarkatzen zituztenak. Txabolak berogarriak eta koloretsuak ziren, manta bigun eta buruko gozoekin. Haurrak etxean bezala sentitzen ziren hasieratik, babestuta eta zaintuta zeudela jakinda.
-
Laguntasuna eta elkartasuna:
Goizero, haurrak su inguruan biltzen ziren abestu eta ipuinak kontatzeko. Monitoreek talde-joko eta jarduerak bultzatzen zituzten, non denok elkarri laguntzen eta elkarrekin ondo pasatzen zuten. Ez zen inporta zein onak ziren zerbaitetan, garrantzitsuena parte hartzea eta elkarrekin dibertitzea zen. Horrela, haurrek betiko gogoratuko zituzten lagunak egiten zituzten.
-
Abenturak eta aurkikuntzak:
Kanpamentua jarduera zirraragarriez beteta zegoen: basoko ibilaldiak, izarrak behatzeko gauak, arte eta eskulangintza tailerrak, eta baita animaliak zaintzeko baserri txiki bat ere. Egun bakoitza abentura berri bat zen, munduari eta beren buruari buruz zerbait berria aurkitzeko aukera.
-
Haur izateko denbora:
Ez zegoen ordutegi zorrotzik ez presiorik. Haurrak korrika egin, salto egin, barre egin eta libreki jolastu zitezkeen. Denbora zegoen guztiarentzat: esploratzeko, zuhaitz baten azpian atseden hartzeko, joko asmatzeko eta amets egiteko. Kanpamentua haurrak soilik haur izan zitezkeen lekua zen, kezkarik eta presarik gabe.
- Maitasuna eta ulermena:
Kanpamentuko monitoreak gidariak ez ezik, lagunak ere baziren. Haurrak entzuten zituzten, besarkadak ematen zizkieten behar zutenean eta lorpen bakoitza ospatzen zuten, txikia izan arren. Haurrek baloratuak eta maiteak sentitzen zituzten, horrek konfiantza eta segurtasuna emanez.
-
Naturarekin konexioa:
Kanpamentua inguruarekin harmoniaz zegoen. Haurrek natura errespetatu eta zaintzen ikasten zuten, txorien kantua entzuten, haizea aurpegian sentitzen eta inguratzen zituen munduaz harritzen. Konexio horrek bakez eta pozaz betetzen zituen.
Eta horrela, kanpamentu magiko honetan, haurrak zoriontsu ziren. Ez zuten jostailu garestirik edo teknologiarik, baina oinarrizkoa zuten: segurtasuna, laguntasuna, abenturak, askatasuna, maitasuna eta natura. Uda bakoitzean, etxera itzultzen ziren oroitzapen eta irribarre betetako bihotzarekin, esperientzia ahaztezina bizi izan zutela jakinda.
Eta ipuin hau bukatu da, baina haurren zoriona kanpamentuan beti mantenduko da. 🌟